"Hurry Up Tomorrow": Hoe heet deze film met The Weeknd als acteur?

Er is vrijwel niets uitgelekt over dit project, dat volkomen geheim is gehouden. Wat zouden we verwachten in de debuutfilm van The Weeknd , die vanaf vrijdag wereldwijd in de bioscoop draait? De titel, "Hurry up tomorrow", is gelijk aan die van het nieuwste uitstekende album van de Canadese artiest, wiens echte naam Abel Tesfaye is en die door Guinness World Records wordt beschouwd als de grootste ster ter wereld in 2023.

Moest het een musicalfilm worden? Nee joh! Voor de muzikant, die niet alleen rond zijn persoon, maar ook in zijn activiteiten mysterie cultiveert, zou het te eenvoudig zijn geweest.

Al in een trailer van twee minuten waren de duistere sfeer en de videoclipachtige beelden van deze speelfilm te zien. Het publiek zag The Weeknd in zijn eigen rol, en vervolgens op een wereldtournee in stadions (net als in het echte leven), omringd door twee personages: Amina, een fan gespeeld door de jonge en getalenteerde Jenna Ortega ( de actrice uit de serie "Wednesday", op Netflix , en briljant in "Beetlejuice Beetlejuice", het vervolg op de cultfilm van Tim Burton) en Barry Keoghan (magnetische en verontrustende acteur uit " Saltburn" ), vriend van The Weeknd in de stad, die zijn manager speelt.

Afgelopen woensdagavond ging het doek eindelijk op voor dit werk tijdens een unieke Franse preview in het Grand Rex in Parijs . Een gebeurtenis waar de verwachtingen hooggespannen waren. Vóór de film begint, heerst er een gemoedelijke sfeer in de legendarische bioscoop, die onlangs werd verkozen tot mooiste bioscoop ter wereld.

Het publiek van liefhebbers mist geen spatje van zijn podiumoptredens onder leiding van zijn Franse dubbelganger. Het is grappig en je zingt het uit volle borst mee. Hier is het niet nodig om songteksten op een groot scherm te projecteren om de ruimte te transformeren in een gigantische karaokebar. De toeschouwers, grotendeels gekleed in T-shirts met de afbeelding van hun idool, kennen alle woorden uit hun hoofd en dansen in de zaal, die is omgetoverd tot een groot feest. Maar om 20:30 uur, als de aftiteling begint, wordt de sfeer ineens een stuk grimmiger.

Maar wat zegt “Schiet morgen op”? Deze "psychologische thriller", zoals de productie-aantekeningen het noemen, volgt de stappen van een internationale popster die "geplaagd wordt door slapeloosheid" en "meegesleurd wordt in een odyssee met een vreemdeling die de kern van haar bestaan ​​begint te ontrafelen."

De eerste scène is supereffectief en zal fans zeker bekoren. The Weeknd speelt zichzelf en het script speelt in op het vervagen van de grens tussen muziekdocumentaire en fictie. De camera filmt de ster voor en tijdens zijn entree in een stadion dat zijn naam schreeuwt . Effectief, zowel wat betreft het beeld en de clip-achtige fotografie als wat betreft de muziek, die een sensationele setting in de bioscoop vindt.

In welke gemoedstoestand verkeert een artiest die elke avond door tienduizenden fans wordt geprezen? Hoe beweegt hij zich van de schaduwen en zijn stille kleedkamer naar de schreeuwende en lichten van het podium? Tot zover is alles goed gegaan. Hier zijn we.

Maar de film verzandt al snel. De camera volgt Amina, wiens redenen voor het in brand steken van een huis onduidelijk zijn (fans zullen dit zien als een verwijzing naar het debuutalbum van The Weeknd, "House Of Balloons") . Abel Tesfaye overdrijft en overtuigt niet echt als een idool aan het einde van zijn Latijn, een afgewezen geliefde van een vriendin die hem kapot heeft gemaakt. Maar dit is nog maar het begin… En het lijkt al een eeuwigheid te duren.

Terwijl zijn manager hem ondanks zijn vermoeidheid aanspoort om het podium op te gaan, verliest de artiest midden in de show zijn stem. Ook hier is de anekdote gebaseerd op een traumatische gebeurtenis, een ware beproeving voor The Weeknd. Tijdens een optreden in zijn thuisstadion in september 2022 in het Sofi Stadium in Los Angeles verloor hij halverwege het concert zijn stem.

"Ik voelde echt dat mijn lichaam me vertelde dat ik moest gaan zitten, dat er niets meer te zeggen viel", vertrouwde hij toe in een van zijn zeldzame interviews met de New York Times.

Terwijl hij wegrent en een van zijn fans vindt, probeert hij zichzelf (opnieuw) te vinden. Vanaf dat moment begint een eindeloze mengelmoes van scènes, doorspekt met allerlei soorten visuele effecten, die allemaal sterk geïnspireerd zijn door de fotografie van David Lynch.

De kijker raakt verdwaald, het scenario verliest zijn betekenis. Ondanks twee succesvolle scènes, een romantische nachtscène op de kermis en een waarin Jenna Ortega danst op de hit "Blinding Lights", blijft de film maar in een cirkeltje draaien en raakt zelfs in een dip.

De zijstappen in de horrorfilm dompelen ons onder in de meest vieze hemoglobine, we begrijpen er niets meer van. En deze bewering van totale onzin kunnen we niet meer loslaten. De weinige poëtische visuele uitweidingen zijn niet voldoende. De film probeert radicale cinema te bieden, en dat is een pluim op de hoed van de film. Maar het is geen succes. En de tijd lijkt lang, heel lang.

Erger nog, Abel Tesfaye, een muzikaal genie, blijkt een onzekere acteur te zijn die te veel wil laten zien. Deze nieuwe film van The Weeknd, na de zeer slecht ontvangen HBO-serie "The Idol" uit 2023 met Lily-Rose Depp, een serie die hij mede heeft bedacht, zal zijn acteer-cv niet verbeteren. Ook al hadden we ervan gedroomd.

"Ik wilde gewoon mijn werk als acteur doen. Ik kon me volledig concentreren op mijn optreden voor de camera", legt Abel Tesfaye uit. "Film is altijd mijn grootste passie geweest." Ik zing en maak muziek, en het was een kleine omweg, een kleine cheat code om erin te komen, zegt hij. Ik wilde altijd al films maken en ik wilde altijd al muziek maken bij films."

Hij is alomtegenwoordig, vooral in close-ups, en hij overdrijft de tranen op verschillende momenten. Zo transformeert hij "het project in een soort gigantische demonstratie van zijn acteervaardigheden", zoals een fan het aan het einde van de sessie verwoordde. "Het is veel te egocentrisch, zelfs Kanye West zou minder egocentrisch zijn", sneert de expert.

Onvermijdelijk zullen de betekenissen van deze ‘filmische ervaring’ zich vermenigvuldigen. Wij kunnen er al een heleboel raden. Bestaan ​​de personages rondom The Weeknd echt? Of zijn ze een hersenspinsel? Wat als ze twee tegengestelde delen van zijn persoonlijkheid vertegenwoordigen? Men spoort Abel aan om zich 's avonds om te vormen tot The Weeknd en het podium op te gaan. De ander fluistert in zijn oor dat hij moet stoppen met deze podiumavatar, zodat hij zijn verstand kan behouden. Wij geloven daarin. Zeker omdat The Weeknd al lang geleden besloten had niet langer onder deze naam te willen voortbestaan. De naam was psychologisch gezien een te zwaar kostuum geworden om te dragen.

Eén ding is zeker: wie een musicalfilm verwachtte gebaseerd op de nummers van het gelijknamige album, komt bedrogen uit. De eerste reacties op sociale media van internetgebruikers die de film al in première hebben gezien, vooral afgelopen dinsdag in New York, zijn lovend.

Sommigen noemen het project nu al "de slechtste film van het jaar", maar andere fans roepen dat het geniaal is en hekelen het onbegrip van de rest van de wereld. Uiteindelijk schuilt de duivel in de details en de aftiteling... De naam van The Weeknd is verdwenen en in de aftiteling vervangen door Abel Tesfaye. Nog een stukje informatie dat betekent dat Abel The Weeknd heeft vermoord? Voor ons maakt het niet uit. Het belangrijkste is dat zijn muziek blijft.